Ik had ‘m al eens gezien, volgens mij had ze ooit een foto gebruikt in een nieuwsbrief, de bonte fauteuil van Eva. “Eva, hoe zit dat eigenlijk met deze stoel? Heb je ‘m nog? En is het een meubel voor mijn blog over favoriete woonitems?” En jawel, daar is hij dan, de bonte fauteuil van Eva, maar of hij zo favoriet is…
Een bonte fauteuil dus, hoe is deze in je leven gekomen?
We verhuisden van Beverwijk naar Amstelveen met onze grijze bank, witte boekenkast en witte salontafel. De woning die we tijdelijk huurden had witte muren… ‘OMG‘ dacht ik, ‘ik wil kleur‘. Op zoek naar nieuwe eetkamerstoelen stuitte ik op deze stoel. Je vindt ‘m of verschrikkelijk of geweldig, meer smaken zijn er volgens mij niet. Ik vond ‘m geweldig en mijn man ook. Wat me verbaasde, eerlijk gezegd. Maar hij zag zichzelf wel zitten in deze ‘troon’. Als een echte pater familias, met z’n NRC en een glas cognac.
Hij zit er trouwens zelden in. Luna, onze hond, vindt de stoel heerlijk liggen.
Waarom is het voor jou zo speciaal? Wat maakt dit item zo bijzonder?
Eerlijk gezegd ben ik er wel op uitgekeken. Mijn man nog niet, dus hij is weer meeverhuisd naar ons volgende huis. We wonen nu wel in een huis waar ik de muren mag schilderen in welke kleur ik maar wil. De stoel staat goed bij het beige op de muur en de donkere houten vloer. Dus nu heb ik eigenlijk weer geen reden om ‘m op Marktplaats te gooien of tijdens een nachtelijke drive-by voor de deur van de kringloopwinkel te dumpen.
Denk je dat je er ooit afscheid van zult nemen? Of blijf je het meenemen waar je ook gaat wonen?
We gaan er zeker afscheid van nemen. Ik hecht sowieso niet aan spullen, tenzij ze van een dierbare zijn geweest. Zo heb ik bijvoorbeeld een juslepel van mijn oma in de keukenla liggen. Als ons huis in de fik vliegt, zou ik eerder die juslepel meepakken, dan moeite doen om deze stoel te redden. Maar voorlopig staat ie er nog. Een nieuwe bank heeft voorrang.
Heb jij een woonitem waar je iets over kwijt wilt? Leuk! Stuur me een mailtje via wendy[@]wendybosch.nl
